1. Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego podmiotu lecz-niczego, o którym mowa w przepisach o działalności leczniczej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:
   
2. konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym; 
3. wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

• Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego – w przypadku dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem. 
• W przypadkach niewymienionych w ust. 1 i 2 na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego świadczeniobiorcy przysługuje przejazd środkami transportu sanitarnego odpłatnie lub za częściową odpłatnością. 

Transport sanitarny w poz:

Świadczenia transportu sanitarnego w poz są realizowane od poniedziałku do piątku, w godzinach od 8.00 do 18.00, z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy.

Przewóz świadczeniobiorcy środkiem transportu sanitarnego drogowego (ambulansem) do najbliższego świadczeniodawcy udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, a w przypadku świadczeń realizowanych w trybie ambulatoryjnym, także z powrotem do miejsca zamieszkania (pobytu) świadczeniobiorcy, realizowany na podstawie zlecenia lekarza poz obejmuje:

1. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na leczenie realizowane w trybie stacjonarnym – każdorazowo;
2. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na leczenie w trybie dziennym – każdorazowo;
3. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) na pierwszorazowe świadczenie z rodzaju ambulatoryjnej opieki specjalistycznej albo leczenia stomatologicznego i z powrotem – na pierwszą poradę;
4. przewóz, z miejsca zamieszkania (pobytu), celem wykonania zabiegów i procedur medycznych wynikających z procesu leczenia realizowanego przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, do którego zadeklarowany jest świadczeniobiorca, i z powrotem – każdorazowo; 
5. przewóz z miejsca zamieszkania (pobytu) do zakładu długoterminowej opieki zdrowotnej – każdorazowo.

W przypadkach, gdy miejsce udzielenia świadczenia wskazane skierowaniem na transport sanitarny w poz, nie jest najbliższym we właściwym, uzasadnionym względami medycznymi, zakresie – koszty transportu wynikające z różnicy odległości pomiędzy świadczeniodawcą najbliższym i docelowym, pokrywa świadczeniobiorca, zgodnie z cennikiem obowiązującym w jednostce realizującej świadczenie transportu sanitarnego.

Jednocześnie informujemy, że świadczeniodawca w ramach środków finansowych określonych w umowie, jest zobowiązany do zapewnienia usług transportu sanitarnego w przypadkach określonych w ww. ustawie. Konieczność zabezpieczenia transportu sanitarnego obowiązuje więc każdego świadczeniodawcę, który zlecając wykonanie świadczenia stwierdza wskazanie do transportu sanitarnego pacjenta w celu wykonania zleconego świadczenia.

Za nieuprawnione należy więc uznać odsyłanie świadczeniobiorców do lekarzy poz w celu uzyskania skierowania na transport sanitarny do placówki, do której kieruje lekarz inny niż podstawowej opieki zdrowotnej (wyjątek stanowi transport „daleki” – zgodnie z odrębnymi przepisami). Przykładowe sytuacje:

Transport sanitarny w celu zachowania ciągłości leczenia prowadzonego przez lekarza poz:

Skierowanie pacjenta z dysfunkcją narządu ruchu do lekarza specjalisty na pierwszą wizytę w poradni specjalistycznej powinno być związane z wystawieniem skierowania na transport sanitarny przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Po objęciu opieką pacjenta przez poradnię specjalistyczną skierowanie na transport sanitarny wydaje świadczeniodawca, który kontynuuje dalsze leczenie specjalistyczne. W takiej sytuacji kwalifikacja do transportu musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu.

Transport sanitarny do poradni, do której nie jest wymagane skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, np.: lekarza dentysty, okulisty, ginekologa, dermatologa itp.:

Zlecenie na transport na pierwszą poradę – wystawia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej. 
Po objęciu opieką pacjenta przez poradnię specjalistyczną skierowanie na transport sanitarny wydaje świadczeniodawca, który kontynuuje dalsze leczenie specjalistyczne. W takiej sytuacji kwalifikacja do transportu musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu.

Transport sanitarny po hospitalizacji:

• w sytuacji gdy pacjent zostaje przekazany bezpośrednio po wypisie ze szpitala – celem dalszego leczenia do innego oddziału lub wypisany do domu, zlecenie na transport sanitarny wystawia lekarz wypisujący pacjenta ze szpitala, a koszty transportu ponosi szpital kierujący (kwalifikacja do transportu musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu).
• w sytuacji gdy pacjent otrzymuje skierowanie do poradni specjalistycznej lub innego oddziału szpitalnego, a wyznaczony termin przyjęcia nie następuje bezpośrednio po wypisie – kwalifikacja do transportu sanitarnego i zlecenie na jego realizację leży po stronie lekarza POZ. W takiej sytuacji kwalifikacja musi uwzględniać dysfunkcję narządu ruchu.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 września 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (Dz. u. z 2013 r. poz. 1248) przejazd środkami transportu sanitarnego w przypadkach niewymienionych w art. 41 ust 1 i 2 ustawy jest finansowany w 40% ze środków publicznych w  przypadku:

1. chorób krwi i narządów krwiotwórczych,
2. chorób nowotworowych,
3. chorób oczu,
4. chorób przemiany materii,
5. chorób psychicznych i zaburzeń zachowania,
6. chorób skóry i tkanki podskórnej,
7. chorób układu krążenia,
8. chorób układu moczowo-płciowego,
9. chorób układu nerwowego,
10. chorób układu oddechowego,
11. chorób układu ruchu,
12. chorób układu trawiennego,
13. chorób układu wydzielania wewnętrznego,
14. chorób zakaźnych i pasożytniczych,
15. urazów i zatruć,
16. wad rozwojowych wrodzonych, zniekształceń i aberracji chromosomowych

– gdy ze zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego wynika, że świadczeniobiorca jest zdolny do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby, ale wymaga przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego do potrzeb osób niepełnosprawnych.”